Sigarenblik reg.nr.42932-1918. Madame Jaeanne Francois Julie Adelaide Récamier.roepnaam Juliette RecamierAfbeelding van schilderij Jacques-Louis David 1748-1825 in het Louvre,Parijs De Marilyn Mon...

Sigarenblik reg.nr.42932-1918. Madame Jaeanne Francois Julie Adelaide Récamier.roepnaam Juliette Recamier
Afbeelding van schilderij Jacques-Louis David 1748-1825 in het Louvre,Parijs De Marilyn Monroe van die tijd.

PORTRET VAN MADAME RECAMIER.
Door Jacques Louis David (1748-1823).
(Louvre, Parijs).

"Gij zijt zelf een gedicht, neen, gij zijt de dichtkunst zelve"riep een dichter uit, vol bewondering voor de schoone vrouw die David tot dit portret, één van zijn meest geslaagde werken, inspireerde. De verschrikkingen der Revolutie waren voorbij, Parijs had zich geschikt onder de ijzeren tucht van het Directoire, toen Madame Récamier de koninklijke heerschappij der schoonheid liet gelden. De aristocratie van geest en geestigheid had die van geboorte en rijkdom vervangen, waarvan zoovelen als voedsel voor de guillotine hadden gediend. Het Salon was in plaats van het Hof gekomen en hier heerschte Madame Récamier oppermachtig. Al haar tijdgenoten verklaren eenstemmig dat haar schoonheid goddelijk was en haar karakter onberispelijk. "Zij verscheen op aarde"zei één die haar goed kende,
"als een engel der vertroosting"Men vertelt dat zij blank was met stralende oogen en nooit anders gekleed dan in het wit. Een uitgezochte gratie en waardigheid begeleidden elke harer bewegingen en "brachten den toeschouwer als door toovenarij in de regionen der dichtkunst."

Op haar vijftiende jaar uitgehuwelijkt aan een rijken bankier, die meer dan drie maal zo oud was, was er voor haar geen sprake van liefde in deze verbintenis. Hij omgaf haar met onmetelijken rijkdom; zij bracht eer en roem aan zijn huis. Zij verzamelde al de schitterende geesten van haar tijd om zich heen en wist zich bovendien een onbesmetten naam te verzekeren. Door de jaloezie van Napoleon werd zij echter uit Frankrijk verbannen en spoedig daarna volgde een financieele knak van har echtgenoot. Op haar drie en vijftigste jaar, in 1830, werd zij weduwe.

De vriendschap met Chateaubriand die begon toen Madame Récamier veertig jaar was is misschien één der grootste gebeurtenissen in haar leven geweest. Ongetwijfeld ontstond er een liefde van beide kanten, maar Madame Récamier hield zich strikt aan de "vriendschap; zelfs toen Chateaubriand's vrouw stierf in 1840 en hij haar ten huwelijk vroeg, weigerde zij die eer en als vrienden werden zij samen oud. Zij paste hem gedurende zijn laatste ziekte op,sloot zijn oogen(1848) en volgde hem tien maanden later naar het "Groote Onbekende."Zij behield haar schoonheid tot het allerlaatst. Zelfs de dood spaarde haar,want haar nicht vertelt, dat, ofschoon een slachtoffer van de cholera op haar twee en zeventigste jaar, "zij bijna nog schooner bij haar dood dan bij haar leven was."
Donatie Frans Nas Bilthoven 2004.